Το Πάσχα της κυρίας Ώστεν

 

 

Η Μεγάλη Βδομάδα των Παθών ξεκίνησε και η σκέψη μου, παράλληλα με την αδημονία για την Ανάσταση του Θεανθρώπου, ταξιδεύει αναπόφευκτα και στην αγαπημένη μου κυρία Ώστεν.

Πως άραγε να πέρναγε εκείνη και οι σύγχρονοι της την περίοδο της Αντιβασιλείας το Πάσχα δύο αιώνες πριν;
 

 

 

Οι πασχαλινές γιορτές ή διακοπές (Easter Season/ Easter Holidays) για τους Αγγλικανούς της εποχής άρχιζαν με την Κυριακή του Πάσχα και ολοκληρώνονταν την Κυριακή της Αναλήψεως. Ως Προτεστάντισσα και κόρη ιερέα η κυρία Ώστεν θα παρακολουθούσε κάθε λειτουργία και κάθε κήρυγμα στην μικρή ενορία του Στήβεντον στα νιάτα της κι αργότερα σε εκείνη του Τσώτον. Φυσικά η εξοντωτική νηστεία, οι πολύωρες λειτουργίες της Μ. Βδομάδας, η λιτανεία του Επιταφίου και όλα τα σχετικά θρησκευτικά έθιμα της Καθολικής & Ορθόδοξης εκκλησίας της ήταν παντελώς άγνωστα. Η περίοδος της Σαρακοστής ήταν περισσότερο μια εποχή για φιλανθρωπικό έργο και εσωτερική γαλήνη, καθώς οι κοσμικές υποχρεώσεις σταματούσαν.

 

 

Η εποχή αυτή, επίσης, ήταν κατάλληλη για να ταξιδέψει κάποιος προκειμένου να δει τους συγγενείς του. Το λογοτεχνικό της έργο βρίθει από τέτοιου είδους "πασχαλινές" επισκέψεις με πιο χαρακτηριστική εκείνη του κυρίου Ντάρσυ στην έπαυλη του Ρόζινγκς προκειμένου να υποβάλλει τα σέβη του στην θεία & νονά του Λαίδη Κάθριν Ντε Μπερκ.

 

 

 

 

Το Πάσχα εθεωρείτο τότε, όπως άλλωστε και σήμερα, ο προάγγελος της άνοιξης και αυτό έδινε την ευκαιρία στις κυρίες να ανανεώσουν την γκαρνταρόμπα τους με πιο ελαφριά και πολύχρωμα υφάσματα και σχέδια του συρμού, ενώ για τις νεαρές κορασίδες η αγορά ενός καινούργιου καπέλου, που λόγο της εποχής το καλούσαν Easter Bonnet, ήταν επιβεβλημένη. Κορδέλες, λουλούδια και φτερά επιστρατεύονταν για το νέο αυτό απόκτημα. Ήδη από τους ρωμαϊκούς χρόνους πίστευαν πως χαρίζει καλοτυχία το να φοράς κάτι όμορφο αλλά κυρίως καινούργιο την εποχή της άνοιξης.

 

 

Το ψήσιμο και η κατανάλωση, κατά τη Μεγάλη Παρασκευή, των λεγόμενων "cross buns", γλυκά τσουρεκάκια ή σταφιδόψωμα με το σχήμα του σταυρού πάνω τους, είναι μια παλιά αγγλική παράδοση. Σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες, τα ψωμάκια αυτά, αν δεν τρώγονταν εκείνη την ημέρα, δε μούχλιαζαν και έπρεπε να τα κρεμάσεις κάπου μέσα στο σπίτι για γούρι. Τη Μ. Παρασκευή, λοιπόν, οι δρόμοι και οι αγορές γέμιζαν με μικροπωλητές που διαλαλούσαν τα πασχαλινά  γλυκόψωμα με το ακόλουθο ποίημα:

 

"Hot cross buns!
 Hot cross buns!

One ha’ penny, two ha’ penny, Hot cross buns!

If you have no daughters,
Give them to your sons

One ha’ penny,
two ha’ penny, Hot Cross Buns!"

 

 

 

Επίσης η βαφή των πασχαλινών αυγών ήταν γνωστή την περίοδο της Αντιβασιλείας και γινόταν με τον φλοιό των κρεμμυδιών και το ζωμό από τα παντζάρια. Τουλάχιστον μοιραζόμαστε μια κοινή πασχαλινή παράδοση με τους Αγγλικανούς και την κυρία Ώστεν. Καθώς η αποχή από την βρώση αυγών συνηθιζόταν και από τους Προτεστάντες Άγγλους την περίοδο της Σαρακοστής, τα βραστά βαμμένα κόκκινα αυγά ήταν μια λιχουδιά που όλοι λαχταρούσαν να φάνε την Κυριακή του Πάσχα στο επίσημο πασχαλινό γεύμα.  

 





 

 

Καλό & Άγιο Πάσχα!

 

 Ó Αλέξανδρος Κεφαλάς  2014